De oude kaart van Dublin toont de ontwikkelingen van de stad Dublin. Deze historische kaart van Dublin zal je toelaten om te reizen in het verleden en in de geschiedenis van Dublin in Leinster - Ierland. De oude kaart van Dublin is downloadbaar in PDF, printbaar en gratis.

De vroegste verwijzing naar Dublin zou te vinden zijn in de geschriften van Claudius Ptolemaeus (Ptolemaeus), de Egyptisch-Griekse astronoom en cartograaf, rond het jaar 140 na Christus, die verwijst naar een nederzetting met de naam Eblana, zoals die op de historische kaart van Dublin te zien is. Dit lijkt Dublin aanspraak te geven op bijna tweeduizend jaar oudheid, aangezien de nederzetting al lang moet hebben bestaan voordat Ptolemaeus er kennis van kreeg. Onlangs is echter twijfel gerezen over de identificatie van Eblana met Dublin, en men denkt nu dat de gelijkenis van de twee namen op toeval berust. Men denkt nu dat de Vikingnederzetting werd voorafgegaan door een christelijke kerkelijke nederzetting die bekend stond als Duiblinn, waaraan Dyflin zijn naam ontleende.

Vanaf de 9e en 10e eeuw waren er twee nederzettingen op de plaats waar nu de stad staat. De Vikingnederzetting van rond 841 stond bekend als Dyflin, van het Ierse Duiblinn (of "Black Pool", verwijzend naar een donkere getijdenpoel waar de rivier de Poddle in de Liffey uitmondde op de plaats van de Castle Gardens aan de achterzijde van Dublin Castle), en een Gaelische nederzetting, Áth Cliath ("doorwaadbare plaats van hindernissen") lag verder stroomopwaarts, bij de huidige Father Mathew Bridge onderaan Church Street, zoals u kunt zien op de historische kaart van Dublin. De Keltische nederzettingsnaam wordt nog steeds gebruikt als Ierse naam voor de moderne stad, hoewel het eerste schriftelijke bewijs daarvan te vinden is in de Annalen van Ulster van 1368. De moderne Engelse naam is afkomstig van de Vikingnederzetting Dyflin, die zijn naam ontleende aan het Ierse Duiblinn. De Vikingen, of Ostmen zoals zij zichzelf noemden, heersten bijna drie eeuwen over Dublin, hoewel zij in 902 werden verdreven om pas in 917 terug te keren en ondanks hun nederlaag door de Ierse Hoge Koning Brian Boru in de slag bij Clontarf in 1014. Vanaf die datum waren de Denen een kleine politieke macht in Ierland en kozen zij resoluut voor een commercieel leven.

Aan de Vikingheerschappij over Dublin kwam een volledig einde in 1171, toen de stad werd veroverd door koning Dermot MacMurrough van Leinster, met behulp van Anglo-Normandische huurlingen, zoals op de historische kaart van Dublin staat aangegeven. De laatste Noorse koning van Dublin, Hasculf Thorgillsson, deed een poging de stad te heroveren met een leger dat hij onder zijn verwanten in de Schotse Hooglanden had verzameld, waar hij na de inname van de stad gedwongen was heen te vluchten, maar de poging tot herovering mislukte en Thorgillsson werd gedood. De Thingmote was een verhoogde heuvel, 40 voet (12 m) hoog en 73 m (240 voet) in omtrek, waar de Noormannen bijeenkwamen en hun wetten opstelden. Hij stond tot 1685 aan de zuidkant van de rivier, naast Dublin Castle. Viking Dublin had een grote slavenmarkt. Er werden slaven gevangen genomen en verkocht, niet alleen door de Noormannen maar ook door oorlogvoerende Ierse stamhoofden.

De Dublin vintage kaart geeft een uniek inzicht in de geschiedenis en de evolutie van de stad Dublin. Deze vintage kaart van Dublin met zijn antieke stijl laat je reizen in het verleden van Dublin in Leinster - Ierland. De Dublin vintage kaart is te downloaden in PDF, printbaar en gratis.

Dublin vierde zijn millennium in 1988 met de slogan Dublin groot in '88'. De stad is veel ouder dan dat, maar in dat jaar erkende de Noorse koning Glun Iarainn Máel Sechnaill II (Máel Sechnaill Mór), hoge koning van Ierland, en stemde ermee in belasting te betalen en het Brehon-recht te aanvaarden. Die datum werd gevierd, maar is misschien niet juist: in 989 (niet 988) belegerde Mael Seachlainn de stad gedurende 20 dagen en veroverde haar, zoals op de kaart van Dublin staat aangegeven. Dit was niet zijn eerste aanval op de stad. Dublin werd het centrum van de Engelse macht in Ierland na de Normandische invasie van de zuidelijke helft van Ierland (Munster en Leinster) in 1169-71, en verving Tara in Meath - de zetel van de Gaelische hoge koningen van Ierland - als het middelpunt van het Ierse staatsbestel.

Op 15 mei 1192 werd Dublin het eerste schriftelijke handvest van vrijheden verleend door John, heer van Ierland, en was gericht aan al zijn "Franse, Engelse, Ierse en Welshe onderdanen en vrienden". Op 15 juni 1229 verleende zijn zoon Henry de burgers het recht een burgemeester te kiezen, die moest worden bijgestaan door twee provoosts. Tegen 1400 waren veel van de Anglo-Normandische veroveraars echter opgenomen in de Ierse cultuur en namen zij de Ierse taal en gewoonten over, zodat slechts een klein gebied van Leinster rond Dublin, bekend als het Pale, onder rechtstreeks Engels bestuur bleef. Na de inname van Dublin door de Anglo-Normandiërs in 1171 verlieten veel van de Noorse stadsbewoners de oude stad, die aan de zuidkant van de rivier de Liffey lag, en bouwden hun eigen nederzetting aan de noordkant, bekend als Ostmantown of "Oxmantown", zoals je kunt zien op de Dublin vintage kaart.

Dublin werd vanaf 1171 de hoofdstad van de Engelse Lordship van Ierland en werd uitgebreid bevolkt met kolonisten uit Engeland en Wales, zoals op de Dublin vintage kaart staat aangegeven. Ook in het landelijke gebied rond de stad, tot aan Drogheda in het noorden, was sprake van uitgebreide Engelse vestiging. In de 14e eeuw werd dit gebied versterkt tegen de steeds assertiever wordende inheemse Ieren - het werd bekend als The Pale. In Dublin zelf was de Engelse overheersing geconcentreerd rond Dublin Castle. De stad was vanaf 1297 ook de hoofdzetel van het Parlement van Ierland, dat bestond uit landeigenaren en kooplieden. Belangrijke gebouwen uit deze tijd zijn de St. Patrick's Cathedral, de Christchurch Cathedral en de St. Audoen Church, die zich alle op minder dan een kilometer afstand van elkaar bevinden.